Crónicas desde a bahía de ninguén
Cada ano que paso no barrio, e xa van uns cantos, teño a sensación de ser algo así como o protagonista dunha novela de Peter Handke, poño por caso ese tocho infumable de case seiscentas páxinas que responde ao título en castelán de “El año que pasé en la bahia de nadie”. Deben ser ataques de trascendencia literaria. Normalmente teño remedio fácil: un par de viños á hora do lusco-fusco na taberna que