Hai unha raza de homes que non encaixa,
unha raza de homes que non pode quedarse.
Eles rompen os corazóns a todo o mundo
e vagan polo mundo a vontade.
-Robert W. Service, “Os homes que non encaixan”-
E volve das mans de dous autores de comic español: Juan Díaz Canales, como guionista, e Rubén Pellejero, como ilustrador. Os dous moi respectuosos co dibuxo e o estilo narrativo do creador de Corto, o grande Hugo Pratt, sen chegar á súa altura: a suma da experiencia vital-viaxeira e da erudición histórica e aventureira de Pratt semellan cousas case imposibles de acadar no mundo de hoxe.
Baixo o sol de media noite (Norma Editorial) transcorre en 1915, un ano aínda inédito nas aventuras de Corto, e posúe todos os ingredientes que fan tan atractivas as historias do mariño maltés. Nesta ocasión, Corto pérdese polas rutas do Gran Norte (Alaska e Canadá) —unha terra tan fermosa como dura e implacable— despois de recibir en San Francisco (cidade na que tiña lugar a “Exposición Universal de Panamá e o Pacífico”, que celebraba a inauguración, o ano anterior, do Canal de Panamá) un encargo do seu amigo Jack London, por entón un home moi castigado polas dores das súas enfermidades que o levarían a quitarse a vida cunha sobredose de morfina en novembro de 1916, con tan só 40 anos. No camiño de San Francisco a Dawson City, a capital do Yukón que se levantara a consecuencia da febre do ouro de 1896, na que tamén participara London e que lle serviu para escribir algúns dos seus mellores relatos, Corto vaise atopando cunha serie de personaxes, algúns históricos e outros non: a prostituta e logo feminista xaponesa Wako Yamada, o explorador estadounidense de raza negra Matthew Henson (un dos primeiros en chegar ao Polo Norte), o científico Karl Adolf Clark, unha das figuras máis importantes no desenvolvemento da industria das areas petrolíferas, os independentistas irlandeses da Irmandade Feniana, o guía inuit Paemolik, lector da “Scientific American”, ou Ulkurib, un caudillo inuit revolucionario e seguidor de Robespierre e das súas extremistas máximas políticas: «guiar ao pobo coa razón e aos inimigos do pobo co terror». Tampouco faltan guiños a personaxes e historias anteriores de Corto: Rasputín, Pandora Groovesnore ou Verano indio. E xa non digo máis. Se lles gustan os comics de Corto ou os relatos de aventuras, non deixen de ler esta historia que encabezan uns versos de Robert W. Service, o chamado poeta do Yukón: «Estrañas cousas suceden ao sol da media noite».
Coda: Fai anos, un amigo contoume que un amigo seu lle contara unha historia extraña. Aconteceu de madrugada, na por entón famosa discoteca compostelá Yohakin, o muro das lamentacións de certa xuventuede galega (ao parecer, a mocidade gustaba de bailar cara a parede da pista). O narrador da historia foi o vello escritor e activista cultural galego Arturo Cuadrado, exiliado na Arxentina e invitado de Díaz Pardo na que sería a súa última visita a Galcia antes de morrer en Bos Aires. Cuadrado, gran bebedor e falador e home moi fantasioso, contoulle ao amigo do meu amigo que nunha mañá de outono dun ano xa non lembrado, na editorial e librería Niké, que montara na rúa da Caldeirería co tamén escritor Xoán Xesús González, recibira a visita dun cliente raro: un mariñeiro estranxeiro, de boca grande, ollos negros e un aro na orella esquerda, que lle preguntou nun castelán con acento singular polo poemario En las orillas del Sar, de Rosalía de Castro. «A fama da nosa Rosalía chega a todos os mares!», seica lle comentou Cuadrado. Ignoro que hai de certo no conto —Cuadrado morreu e o amigo do meu amigo padece demencia senil—, pero ben podía ser o comezo dunha fermosa historia.