Teatralidade
Os humanos tendemos excesivamente á teatralidade, que a pesar de que o pareza non ten nada que ver co teatro, co bo teatro. Incluso na hora da morte, creo que representamos. E teño as miñas dúbidas que non o fagamos aínda cando estamos demenciados. Nada estraño. Somo seres de cultura. Uns bichos con un cerebro moi desenvolvido e sabedores da nosa condición de mortais. Teño para min que son as persoas con carácter as menos dadas á teatralidade e a converterse en personaxes. De calquera xeito, sempre moi lonxe dese saber estar dos animais que tan ben puxo en versos a poetisa peruana Blanca Varela:
Nadie nos dice
nadie nos dice cómo
voltear la cara contra la pared
y
morirnos sencillamente
así como lo hicieron el gato
o el perro de la casa
o el elefante
que caminó en pos de su agonía
como quien va
a una impostergable ceremonia
batiendo orejas
al compás
del cadencioso resuello
de su trompa
sólo en el reino animal
hay ejemplos de tal comportamiento
cambiar el paso
acercarse
y oler lo ya vivido
y dar la vuelta
sencillamente
dar la vuelta
Alfonso Mato