O Velho do Restelo

  En El Criticón, di Baltasar Gracián: Son tontos todos os que o parecen e a metade dos que non o parecen. Non sei se pecou de sobexo ou de cativeza. Pode que en 1650 as cousas foran doutro xeito pero hoxe  unha ollada aos programas de televisión, sexan de laretas sen vergoña nin pudor, sexan os parladoiros políticos ou os «teóricos» do andazo do virus que nos atinxe, fainos pensar que Gracián foi moi

“Abril será peor que marzo” avisa el presidente Feijóo. Es como si evocara los famosos primeros versos de La tierra Baldía de Elliot: “Abril es el mes más cruel: engendra lilas de la tierra muerta”.  No creo que Feijóo pensase en Elliot al advertirnos de este abril que intuye cruel, pero… ¿quién sabe?. No es un poema fácil. Las referencias culturales están apenas aludidas y son tan numerosas como las interpretaciones de este texto enigmático

INGLATERRA- ESPAÑA En certo modo di George Steiner, o pequeno Canal da Mancha é máis ancho que o Océano Pacífico. Non lle faltan razóns. Lémbrese aquel titular do Times cando un furacán cortou o tráfico marítimo no Canal: O continente illado. Moito do que acontece hoxe co Brexit ten que ver, polo que se sabe, con ese especial feitío de carácter que seica é propio das xentes que viven nunha illa como a Gran Bretaña

Non é o verán o tempo no que me achegue máis aos libros como semella que é costume. O ler, é no meu caso algo que non ten horas nin estacións axeitadas senón algo cotián. No feixe de libros que leo saltando entre eles segundo me pete ou conveña atopei estes días unha cita coincidente en dous escritores que adoito reler, Pascal Quignard e Kapuscinski . Os dous lembran a historia de Hu-Yo tal como

Hai varias débedas que Ourense ten con Jácome comparta ou non as súas ideas. A primeira: televisar os plenos do Concello. Hoxe ninguén poderá dicir que o seu voto non é un voto informado. Pleno tras pleno puidemos coñecer como pensan e falan os concelleiros que escolleu a cidadanía. Eu, ademais de Jácome, salvo a seis, se cadra sete. Os demais están mellor na casa. Segunda: defender o que moita xente pensa e non se

  O bispo irlandés James Usher, despois de cálculos bíblicos, feitos moi polo miúdo, chegou a conclusión a mediados do século XVII, que o mundo fora creado o 23 de outubro do ano 4004 a.C, ás nove da mañá. Anos máis tarde, John Lightfoot, profesor en Cambridge, afinou a data e dixo que o mundo foi creado no ano 3929 a.C pero mantivo o día, a hora e o mes de Usher, que por “azar”,

  O Ex-Presidente X, (arquetipo imaxinario dun gobernante dun país non menos imaxinario) foi un «home feito a si mesmo». O Presidente Y, fillo do primeiro, é «un home feito polo seu pai». X, sempre retranqueiro, mesturaba afabilidade persoal con corrupción institucional. Y, non foi nin é afable e hai sospeitas sonoras de asuntos non moi limpos na empresa que preside. Segundo o laretar local, seica exerceu ás agachadas algúns vicios menores e con fachenda

  Nos anos 70, moita mocidade francesa e non poucos intelectuais fixéronse maoístas. Algúns destes visitaron China en 1974 nunha viaxe coidadosamente planificada polas autoridades chinesas i escribiron despois relatos nos que loaban a revolución cultural e os logros maoístas. Roland Barthes, o filósofo François Wahl, Julia Kristeva e o seu home, Philipe Sollers, que daquela dirixía a revista pro-maoísta Tel Quel foron algúns dos invitados. Nese mesmo tempo, outros relatos máis informados contaban outra

  Un maio é unha imitación dunha árbore que rexurde na primavera despois da invernía. En Pontevedra na miña mocidade, (xa van anos) os maios eran, e coido que seguen a ser, cónicos, adornados con laranxas sobre bases de fiúncho, musgo ou xestas e acostuman ir na compaña de coroas no cumio dun pau longo. Son fermosos. Un rapaz, métese dentro do maio e canta unha ou varias coplas que repiten outros rapaces mentres dan