Da miña Ribadavia
Logo de aturar toda a semana a propaganda da candidatura olímpica de Madrid –a televisión pública: ¡que estafa!- e o colofón final do sábado, en Buenos Aires, coa alcaldesa de Madrid falando en inglés chiricahua –e que me perdoen os meus queridos apaches que habitan nos barrancos da Sierra Madre celestial do Gran Manitú- do ben que senta tomar un café na Praza Maior da capital de España, reconforta incluso volver á vila, a Ribadavia,